Fibryna bogatopłytkowa

Fibryna (włóknik) jest białkiem fibrylarnym, wytrącającym się w sposób naturalny z osocza krwi w momencie jej krzepnięcia. Zadaniem fibryny jest wytworzenie swoistego rodzaju ,,rusztowania” dla tworzącego się skrzepu. Wykazuje silne właściwości regenerujące, dla których wykorzystywana jest w medycynie estetycznej.
Fibrynę bogatopłytkową uzyskuje poprzez pobranie krwi własnej pacjenta, a następnie jej umieszczenie w próbówkach w wirówce medycznej i jej odwirowywanie, podobnie jak w przypadku osocza, ale na delikatniejszych parametrach urządzenia i bez dodatkowego wprowadzania antykoagulantu, czyli substancji, który zapobiega krzepnięciu, a której obecność jest niezbędna w przypadku osocza. Uzyskana fibryna jest gęsta i prawie żelowa. Zabieg polega na wykonaniu serii wkłuć i wprowadzeniu fibryny w głąb skóry, gdzie następnie zaczyna ona powoli koagulować, tworząc naturalną rozproszoną sieć włókien, przypominającą swoją strukturą sieć. W jej przestrzeniach znajdują się substancje czynne, z których najważniejsze są płytki krwi i uwalniane z nich czynniki wzrostu – białka, pobudzające regenerację, przyczyniające się do pogrubienia włókien kolagenowych i elastynowych, aktywizujące syntezę nowych włókien, pobudzające namnażanie się nowych komórek, stymulujące proces angiogenezy, czyli tworzenie naczyń krwionośnych oraz wykazujące pozytywny wpływ na włosy – zapobiegają nadmiernemu wypadaniu, wzmacniają je oraz stymulują wzrost.

Istotną cechą czynników wzrostu, występujących w fibrynie, jest ich długie i wolne uwalnianie – do 7 dni po iniekcyjnym wprowadzeniu w głąb skóry.

Ilość zabiegów oraz uzyskane rezultaty zależą od wielu czynników, takich jak wiek pacjenta, obszar ciała poddawany zabiegowi, rodzaj problemu oraz stan wyjściowy. To indywidualne predyspozycje pacjenta oraz zalecenia lekarza decydują o tym, ile zabiegów jest potrzebnych. Standardowo zaleca się serię składającą się z trzech zabiegów, wykonywanych w odstępach czterech tygodni.